Πληροφορίες:
Σκηνοθεσία: Lydie Wisshaupt-Claudel
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Colin Lévêque
Μοντάζ: Meline Van Aelbrouck
Μουσική: Thomas Grimm-Landsberg, Lucas Lebart
Παραγωγή: Les Productions du Verger, Joachim Thôme & Jérôme Laffont
Χώρα Παραγωγής: Βέλγιο
Διάρκεια: 90 min
Έτος Παραγωγής: 2022
Γλώσσα: Γαλλικά
Υπότιτλοι: Ελληνικά
Περίληψη:
Η Marie και η Juliette παραιτούνται από την δουλειά τους ως δασκάλες για να ανοίξουν την La Petite Ecole στην καρδιά των Βρυξελλών, όπου παιδιά χωρίς πρότερο εκπαιδευτικό υπόβαθρο και συχνά εξόριστα, είναι ευπρόσδεκτα. Αφήνοντας την επίσημη εκπαίδευση στην άκρη, τους προσφέρουν χώρο και χρόνο για να γίνουν ξανά παιδιά, πριν έρθουν αντιμέτωπα με το σχολείο που περιμένει από αυτά να είναι μαθητές. Η ταινία μας μεταφέρει στις προσπάθειές τους και την έρευνα, και συνεπώς μας οδηγεί στο να δούμε το εκπαιδευτικό σύστημα ως πιθανό συνεχιστή της καταπίεσης που επιδρά σε όλους μας.
Lydie Wisshaupt-Claudel
Η Lydie Wisshaupt-Claudel ζει στις Βρυξέλλες από το 2001. Έχει σπουδάσει μοντάζ στο Higher National Institute of Performing Arts (INSAS). Αφού αποφοίτησε το 2006, έκανε το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με την ταινία “There’s still light” (Il y a encore de la lumière), ένα οδοιπορικό στην Ισλανδία με θέμα την αντιμετώπιση της μοναξιάς. Βασισμένο σε ένα μεγάλο ταξίδι στην αμερικανική Δύση, προέκυψε το “Sideroads” (2012), το πρώτο της μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ: μαζί με τον σύντροφό της γνώρισε Αμερικανούς που περιπλανούνταν μεταξύ πίστης και αυταπάτης στην πορεία για το Αμερικάνικο Όνειρο. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού βρέθηκε στην στρατιωτική πόλη της Καλιφόρνια, Twentynine Palms, όπου επέστρεψε γγια να σκηνοθετήσει το “Killing Time – entre deux fronts”, το τρίτο της ντοκιμαντέρ, το οποίο απέσπασε πολλαπλά βραβεία και διεθνείς αναγνωρίσεις σε φεστιβάλ το 2015. Το πρόσφατο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της “Leading Lights” (Éclaireuses), μας καλεί να θέσουμε υπό αμφισβήτηση το εκπαιδευτικό μας σύστημα και τις προκαταλήψεις μέσω της παρατήρησης της καθημερινής εργασίας και έρευνας δύο δασκάλων που δουλεύουν με παιδιά χωρίς εκπαιδευτικό υπόβαθρο, τα περισσότερα απ’ αυτά στην εξορία. Εξακολουθεί να εργάζεται εναλλάξ ως σκηνοθέτις και μοντέρ, καθώς είναι πεπεισμένη πως και τα δύο αυτά πεδία είναι αλληλοσυμπληρώμενα και εμπλουτίζουν το ένα το άλλο.