Περίληψη:

Ο Γιάννης έχει εγκαταλείψει τη ζωή στην πόλη.

Δεν ένιωθε άγχος για τη μοναξιά. Προτίμησε να ζήσει μόνος του σε ένα βουνό. Πήγε να φτιάξει μια παράγκα με τα γυμνά του χέρια στην πλαγιά -στην πραγματικότητα σε γκρεμό- μιας οροσειράς που δεν είναι προσβάσιμη οδικώς, για να εξασφαλίσει την ηρεμία του.

Λόγω του ορεινού τοπίου, ο ορίζοντας είναι πολύ οδοντωτός, αλλά αυτό δεν μπορεί να ενοχλήσει την εσωτερική του γαλήνη. Δεν έχει σχέση με το δάσος. Είναι μέρος του δάσους. Ζει χωρίς ρεύμα, αλλά έχει μια πηγή με γλυκό νερό. Καλλιεργεί τα δικά του λαχανικά, φρούτα, όσπρια, κάστανα και ό,τι του προσφέρει ή του χρειάζεται το βουνό για να επιβιώσει.

Και όλα αυτά χωρίς κανένα όχημα και βαριά μηχανήματα, χωρίς καμία κατανάλωση ρεύματος.

Μόνο ακούγοντας το πνεύμα του δάσους και αποκαλύπτοντας την αλήθεια του με σκληρή μοναχική δουλειά.